Overwinning per cam
Maandagochtend, 9 uur.
Word gewekt door muziek op mijn wekkerradio en voel de trein die door mijn hoofd dendert.
Een korte nacht, alweer maar verklaarbaar.
Mijn hoofd is chaos, vol, hersenen die ik niet het zwijgen op kan leggen. Ze maken overuren zoals zo vaak. Maar nu weet ik waarom en dat voelt zo gek nog niet.
Aangezien ik net mijn zinnen op een site heb gezet heb ik plannen in overvloed.
Dus acceptabel, mijn slaapgebrek op dit moment.
Mooie muziek ook, pakkende tekst. Iets waar ik dol op ben. Teksten die me raken van liedjes, tegeltjes, Loesje..
Ik rol op mijn zij en hijs mezelf het bed uit. Wiener melange, nu graag!
Zal het zelf moeten maken dus, in actie.
Het is koud, dus dikke sokken aan, dubbele, aller goedgekleedst loop ik naar beneden. Satijnen nachthemd en een niet bij elkaar passende pyamabroek eronder. Wauw.
Op dit soort momenten ben ik blij zonder partner te leven.
Keuken, waterkoker aan en de laptop ook meteen maar even. Een nieuw fenomeen want normaal gesproken neem ik weinig tijd voor dit soort activiteiten. Ooit heb ik me namelijk opgelegd om eerst de dingen die belangrijk zijn te doen alvorens iets leuks te doen.. Te mogen doen,van mezelf.
Doorbraak!
Msn, eens kijken of er iemand on line is. En jawel, iemand die ik nog niet zo lang ken, op een bijzondere manier “tegengekomen”. Dichtbij wonend en tot mijn grote verbazing ooit ook geboren op de plek waar mijn wiegje heeft gestaan. Friesland. Wat is de wereld klein.
Twee jaar jonger dan ik ben, ooit stappend in dezelfde gelegenheden maar we hebben nooit staan vrijen in het fietsenhok. Daar zijn we al uit.
Top. Nog niet aan t werk dus concludeer ik.
Het duur niet lang of ik lees, ‘Hey famke”. Ach wat klinkt dat lief.
We kletsen wat en al snel verschijnt er iets in beeld waar ik bijna panisch van wordt. Gesprek per cam accepteren? NEE!!!!! Alles in mij roept neeeeeeee.
Camgesprekken, tot voor kort iets waar ik omheen kon. Ik hou er niet van, in beeld zijn. Dus sinds kort maak ik maar heel af en toe een uitzondering. Ik word er niet zo zeker van namelijk, de ander ziet wat je doet, eruit ziet, en dan met die leesbril op, oef.
Nu in pyama, mijn gezicht nog niet uitgeplooid , wallen van hier tot Tokio, alles in mij schreeuwt Nee.
Dus ik tik in “Nee, gek”, en zoals ik inmiddels weet, een wedervraag. Had het kunnen weten.
Ik besluit even een blik in de spiegel te werpen, en ja vreselijk, kan er niet omheen. Alsof ik overreden ben door een vrachtwagen of trein, Kedeng e deng (Guus, gaaf liedje trouwens).
En toch is er iets dat zegt, boeie,wat kan jou het schelen. Ik vraag nog even waarom het zo nodig moet, op cam en het antwoord bevalt me wel:
Ik kom ook net mijn bed uit, en zo zien we elkaar eens op een andere manier.
Waar absoluut.
Ik accepteer.
Lachend gezicht in beeld. Ook goeiemorgen voor U.
Waarom zien mannen er over het algemeen beter uit als ze uit bed vallen? Hmm.
Of zit dat in mijn hoofd, is dat mijn kronkel.
Ik zie mezelf in beeld, oef, niet best.
“Hee schoonheid’, lees ik.
Wauw, mijn overwinning levert me iets op wat toch een heel fijn begin is van een nieuwe week. Dank je wel jonkje.